terbiyesizlik ve saygısızlıktır düpedüz. bre gavat evinde misin, şahsi mülkünde misin, nerede sanıyorsun kendini?! hasta olanı var, rahatsız olanı var, yorgun olanı var. millet seni çekmek zorunda mı?! bir de telefonla konuşurlar mikrofon yutmuşcasına bir sesle ve uzuuun uzun. gelde celallenme. o telefonu alıp münasip bir yerine monte edesi geliyor insanın. bekliyorsun birazdan biter, susar diye. ama yok. belli ediyorsun bir şekilde rahatsız olduğunu ama pişkinliğe verirler genelde.
ineceğin yere yaklaşmışsındır ve sabrın sonuna doğru gelinmiştir yine de bir şey denmez, bulaşmayım dersin. bana da yazıklar olsun diyorum böyle durumlarda. içimden geçiyor diğer tüm yolcuların bu zaatın üstüne çullanıp telefonu kendisine eklemesini düşünüyorum. ne güzel bir toplum öyle bir toplum felan. ama gel gör ki ben de dahil ağzına edilmeden hatta ağzına edildiğinde bile sesini çıkarmayan bir millet olduğumuz için bir şey değişmiyor. biri çıksa söylese belki destek çıkan olur ama pek göze alan olmuyor.
otobüslerde ve diğer toplu taşıma araçlarında başkalarını rahatsız edecek derecede sesini yüksek tutan, özellikle şehirler arası yolculuklarda telefonlarını kısmayan ve tarlada birbirlerine seslenirmişcesine pöykürenler; 'basur olursunuz umarım!' bu kadar diyorum.
