bir gün çok iyi hatırlarım dolmuş ağzına kadar doluydu ve ben en arkadaydım hiç utanmadan kaptana sesimi duyurabilmek için var gücümle bağırdım fakat ses tonumu ayarlayamamışım sesimi duyaracam derken herkes bana baktı ve o günden sonra ineceği yeri söylemeye utanan insan konumuna düştüğüm söylenebilir.
