türk aile yapısında " kızım gezer tozar biz pek karışmıyoruz güveniyoruz biz ona" diyen ebeveynler olsa bile gerçekten çok ağır bir baskı söz konusu. her anlamda bir tür denetim var bunun dozonu kaçıran aileler de var... ee insan bu duruma isyan ediyor ve ne kadar annesini babasını sevse de biraz "özgür" olma hayali kuruyor.sonrasında da üniversite için başka şehre gittiğinde önce bir sevindirik oluyor oh beee diyor lakin ailesinin varlığının verdiği güvenin uzakta kaldığını gerçekten "yalnız" olduğunu anladığı anda tutunacak başka bir dal arıyor...
yazılanları tek tek okudum ve bu kadar çirkin şeyi bu kadar acımasızlıkla söyleyebilenlere hayret ettim.yukarıda anlattığım süreç üni. dışarda okuyan erkekler için de geçerli sanırım.acaba nerde okuyorlar nası bir arkadaş çevreleri var da bu kızlar hakkında "kaşar" diye genelleme yapıyorlar merak içindeyim.
