sıcak bir yaz sabahıydı, erken uyandım. duşumu aldım, evde kahvaltı hazırlamak zor geldi, zaten yiyecek pek bir şey kalmamıştı dolapta. dışarıda yaparım diye çıktım. sürekli gittiğim çay bahçesine gittim. kahvaltımı aldım masaya bıraktım, çay ve gazeteyi almak için döndüğümde onunla burun buruna geldik. 3-5 saniye kadar göz göze kaldık. ne o bir şey söyleyebildi, ne ben kıpırdayabildim. "afedersiniz" diyebildim sadece. sesimin titremesine anlam veremedim. çayımı ve gazeteyi alıp oturdum yerime. aklım takıldı o iri iri gözlere. dönüp tekrar tekrar bakıyordum. fark ettim ki o da bakıyor ara ara. kalbim hızlı hızlı çarpıyordu. uzun zamandır çarpmamıştı hiç böyle.
anlatmalıydım duygularımı, en azından kalp atışlarımı hızlandırdığını söylemeliydim ona. zaten kahvaltı yapamadım. yaktım bir sigara ve çayımı yudumlamaya başladım. gözlerimi alamıyordum. o'da yalnızdı benim gibi. karar verdim gidip söyleyeceğim dedim ve birden ayaklandım, o'nun masasına doğru yürümeye başladım. başını öne eğdi, yaklaştım, "merhaba" dedim. kaldırdı başını baktı gözlerimin içine hafif gülümsedi, "merhaba" dedi. "oturabilir miyim" demeden oturdum karşısına. söyledim ismimi ve söyledi o da ismini. "hani biraz önce burun buruna geldik ya.." dedim, "..ee" dedi gülerek, "çok etkilendim gözlerinizden" dedim, güldü ve hafifçe başını önüne eğdi.. "ben gitmeliyim" dedi. Ne olduğunu anlayamadım ve "neden" dedim, "kusura bakmayın, gitmeliyim" dedi ve ayağa kalktı, "hoşçakal" diyerek uzattı elini, tuttum "sen de hoşçakal, ben haftaya aynı saatte burada olacağım" dedim ve gülerek gitti, ben de bakakaldım arkasından..
Yarın sabah kahvaltı için yine aynı yere gideceğim, bana şans dileyin canlar...
