cumhuriyet türkiye'sinin "türk beşleri" olarak adlandırılan ilk bestecilerindendir.
1907'de izmir'de doğdu. ilk müzik derslerini ismail zühtü bey, rosatti ve macar tevfik bey'den aldı. 1928'de devlet bursuyla paris'e gönderildi. schola cantorum'da eugene borrel ve vincent d'indy 'nin öğrecisi oldu. 1931'de eğitimini tamamlayarak yurda döndüğünde ankara musiki muallim mektebi'ne kontrpuan öğretmeni olarak atandı. 1934'te cumhurbaşkanlığı senfoni orkestrası'nda şef, 1936'da istanbul konservatuarında armoni ve kompozisyon öğretmeni oldu. aynı yıl türkiye'ye gelen macar besteci bela bartok ile anadolu'yu dolaşarak halk ezgilerini derledi. türk folklorunun özellikleri hakkındaki çalışmalarıyla müzikolojinin temelini oluşturdu. 1946'da ankara devlet konservatuarına kompozisyon öğretmeni olarak atandı. 1955'te ankara'da kurulan folklor araştırmaları kurumu'nun kurucu üyesi oldu. 1983'ten hayatının sonuna dek (1991) mimar sinan üniversitesi devlet konservatuarı'nda kompozisyon ve etnomüzikoloji derslerini sürdürdü.
Çok verimli bir besteci olan saygun, 5 senfoni, 2 piyano konçertosu, keman, viyola ve viyolonsel konçertoları, divertimento, 4 bölümlük suit, sihir dansı, ayin raksı, orkestra için çeşitlemeler, yunus emre oratoryosu, 5 opera, 2 bale, pek çok lied ve oda müziği eserleri yazmıştır.
