bi arkadaşla yazdığı entryleri saatlerce okuyup saatlerce güldümüzü hatırlıyorum. nedense okuduktan sonra vicdan azabı olmuştu. arada da açıp okuyorum. sanırım uçurulduğum bi nickti mesaj atmıştım hani taşşak geçtiğini anladığımı hissettiriyim dedim gereksizlikle. ama hiç çaktırmadan mesajlarını da entrylerine benzetti. aslında güzel oluyor bak trollcanlık zevkli oluyor garip bi zevk alıyor insan. eksilendikçe haz artıyor haz arttıkça azıyorsun. arsız biri oluyon çıkıyon. bazen insanlar aşırı tepki veriyor onları negatifliği sana yansıyor yediğin bedduadan ateş basıyor ama kendini engelleyemiyorsun. başka bi nickle ben de uzun süre yaptım. ama hbbi garip bi şekilde fazla salmadı kendini devam ediyor. insanları güldürmenin ya da onlara yakınlaşmak için mi bilmiyorum ama sigara gibi uyuşturucu gibi bi şey bu. ben mesela ekşi den ulu dan kovuldum trollcanlıktan sonra yine yazar oldum yine kovuldum birden söndü ışığı bu işin. ha ben de 2 sene sürdü. başkasında 4 olur 5 sene olur ama söner. aynı zevk aldığımız hayatta yaptığımız trollüğün bünyeyi yorup bitmesi gibi. böyle bir on sene sonra hatırladığımda bu kardeşi hüzünlenip etrafıma bakarım şaşkınlıkla. bir de sen çok iyisin be abi ben yeni başladığım işte 2 aydır rol yapıyorum ama bildiğin rol. kimse gerçek beni tanımıyor sadece ben tanıyorum. kendime biçtiğim rolü anlatmiyim çok uzun. ya hakkaten bunu burada söyleyince rahatladım. roro
