hayattan alınamayan tatların, erişilemeyen güzel günlerin, erişilebilen güzellikleri beğenmeme ama bunları beğenmeyişle gurur duymamanın, en önemli anlarda bir sigara yakıp siktir et demelerin yalnız kendimize ait olmadığını uzun yıllardır bize anlatmaya çalışan, her şarkısı güzel bir grup.
portishead, yalnız dinlenen, genelde yıldızı alkolle pek barışmayan, birçoklarına göre sıkıcı bir yağmurlu günler grubudur. hayatla yapılan ölçüsüz deneylerin tetikleyicisidir.
adınız gibi bildiğiniz şeyleri, karşınızda büyük bir hevesle anlatan sıkıcı arkadaşlara, "he gülüm, he bebeğim" demek gibi birşeydir. kimseyi üzmemek, ama yalnız kalınca ".mınakodumun gerizekalısı.." diyip gülmektir.
portishead, çok melankolik anlarda bizi çok iyi dinleyen, bizi anlamıyor sandığımız, hiçbir cevap vermeyen fakat aslında derdimizi, tasamızı çok iyi anlayan aile büyüğüdür. çok mutlu olduğumuz anlarda durup düşündüren, kendimize getirendir.
hayatınızda, hiçbir olumsuzluk yoksa, bu grubu dinlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum. abla deme lazım olur diyerek de son derece avam bir sözle bitiriyorum bu entry'yi.
