en korkulu rüyam.
evet, bu.
çok geriliyorum arkadaş. ne zaman fotoğraf çektirmeye gitsem çok geriliyorum. sebebi küçüklüğüme dayanıyo. şöyle ki;
anasıfındayız. mezun olacaz. dediler ki ''belgeye fotoğrafınızı yapıştırıcaz, vesikalık çektirmeye gidin ailenizle.'' buraya kadar herşey güzel.
fotoğrafçıya gittik annemle. üzerimde pembe bir bluz. saçlarım kahkül, parlak. çok sevimliyim yani. güzel çıkacağımı düşünüyorum. poz vermeye kalmadan
-canım dişlerini göstererek gül.
dediğini yaptım.
-ama öyle çok sırıtma, kapa.
ağzımı kapadım.
-aç biraz ağzını, aç dişlerin görünsün.
...
-ama kapat kapat, şöyle dur, böyle dur bıdı bıdı.
sonuç olarak n'oldu? omuzlarım çeneme çekilmiş bir biçimde ağlarken çıktım. hala durur anasıfı belgem. baya ağlarken çıktım. dudaklar yere bakıyor, gözler kızarmış...
beni bu kadar basit birşey için strese sokan ve şimdilerdede o günün acısını çekmeme neden olan fotoğrafçının... elinden öpüyorum(!)
