karşı binanın altındaki dükkanlardan birinde yeni açılan aczanede çalışıyordu, çok tatlı bir konuşması ve sapsarı saçları vardı. ama boya değilmiş sordum. gel zaman git zaman samimiyeti ilerlettik. amacım evinde bir kahve içmek ve mümkünse sevişmekti... iki iyi arkadaş kıvamına gelmiştik ve birlikte yenen akşam yemekleri, haftasonu çayları derken taşınacağını öğrendim. iyi bir fırsat olabilirdi ve yardım etme duygularımı iğrençliğime kamufle ederek ben hallederim dedim. amacım o eve bir şekilde girmekti. akşam telefon ettim ve müsayitsen geceden geleyim yarın sabah bi de yolda vakit kaybetmeyelim diyerek emrivaki yaptım ve gittim. kapıyı çaldım ve o güzel kadın bütün ihtişamıyla açtı kapıyı. mutfaktan çok güzel kokular geliyordu. içeri girdim bir güzel kadın daha gördüm, ve oturma odasına geçtik. kardeşiymiş, TUS sınavlarına girmiş, bekliyormuş. sonra içeri bir tekerlekli sandalye üzerinde zorlukla hareket eden ben yaşlarda bir erkek girdi, o da ortancılarıymış. sonra bir tekerlekli sandalye daha geldi çocuklarının hepsine de bi şekilde benzeyen tatlı bir anne... sonradan öğrendimki bir trafik kazası sonucu babalarını kaybetmişler, anne ve oğul ise omurgalarındaki hasar yüzünden sakat kalmışlar. bunları öğrenen ben o anda kendimden öyle bir tiksindim ki günlerce bu kadar mı amsalağım diye düşündüm. velhasıl ailesine bakmak zorunda olan, kardeşini okutmak durumunda kalan ve anne ve diğer kardeşine ilaç almak zorunda olan bir insan ve benim düşüncelerim...
