bazi zamanlar insan duslerini kaybeder. kendini gayya kuyusuna dusmus gibi hisseder. her yer kasvetli ve harabe haldedir. fakat gunlerden bir gun kelek bir kis sabahinda hic olmayacak bir sey olur ve buz gibi odada duvarlardan bahar tomurcuklariyla bir dal uzanir. o zaman mucizelere inanmaya baslar insan ve o mucizeler olmasa bile ... olabilme ihtimalini bilme hatta mucizeyi görebilmek bile ömrü boyunca saadet icinde nallari dikmeye sebeb olur. binaeylehen hayaller gerceklese ne olur gerceklesmese ne olur. mühim olan hayalleri kaybetmemektir. belki bir baklarsin alaatinnin cini buyur sahip diye cikar... enseyi zirt pirt karartmamak lazim.
