efendimiz'den sonra çıkmış bir sahte peygamberdi.
hz vahşi hz hamza'yı öldürdükten sonra müslüman oldu.
ama efendiler efendisinin yüzüne bakamıyordu. efendiler efendisi,
"seni görünce hamza'yı hatırlıyorum, içim acıyor." demişti,
o da efendiler efendisi ile aynı yerlerde durup arkalara saklanıyordu. kendini gizliyordu.
resurullah'ın vefatından sonra bu sahte peygamber çıktı. hz vahşi günahlarına bir kefaret arıyordu.
bu yalancı peygamberi öldürünce belki resulullah onu bağışlayacaktı. *
hz vahşi mızrağını aldı. üzerinde hz hamza'nın kanı dururyordu. mızrağı aldı ve; "seni bir kere kötü kullandım.
bu sefer doğru hedefi bulacaksın" dedi.
savaşta günahlarına kefaret arayan çoktu. kılıcını müslümanlara kaldırmış, uhud savaşında müşriklerin
kazanmasını sağlayan halid bin velid savaşın başındaydı. o da günahlarının affolmasını istiyordu.
hz vahşi sahte peygamberin kaçtığını gördü. ve arkasından mızrağını fırlattı. mızrak museymatul un zırhını delmişti.
ortalık karıştı. "bu peygamber ise nasıl öldü?" diyen cahiller kaçışmaya başladı. müslümanlar arasında nifak tekrar sona ermişti.hz vahşi ise başını eğmiş kendi kendine söyleniyordu.
"yoksun ki diyeyim ya resurallah. acaba huzuruna çıkabilir miyim?
çünkü cahilken müslümanların en hayırlısını öldürmüştüm ben. müslümanken de
cahillerin en şerlisini öldürdüm."
derken karşısında efendiler efendisini gördü. "nur cemali gördüm" diyerek, savaş daha dağılmadan hemen geri döndü.
efendimizin kabri şerifine. kabrin önüne, taşlarına sarılıyordu. bunu görenler şirk yapıyor edasıyla "ne yapıyorsun ya vahşi?" dediler. o da "karışmayın bana. bugün gül cemali gördüm." diyordu.
peki bu nasıl bir aşk?
