son altı dakikasını dinlerken, alice gibi harikalar diyarına yolculuğa çıkıyorum. kaybediyorum kendimi, ilkin knopfler'le karşılaşıyoruz, "neredeyiz?" diyorum, bende bilmiyorum, diyor. birden eric ilişiyor gözüme, nasıl çıkacağım burdan diyorum: yeterince yürürsen çıkarsın diyor, Cheshire Kedisi gibi konuşuyor ama güvenilir değil, kaybolalı çok olmuş, bunu önceden biliyordum. o, jimi'yi aramaya çıkınca kaybolmuştu. sonra birden chrise white seslendi, anlayamadım çünkü kelimelerle değil notalarla konuşuyordu. sonra annem sesleniyordu sanki, uyan artık dedi. anne, çok değişik bir rüya gördüm dedim. anlat bakalım, dedi. anlattım. saçmaymış, dedi. saçma değil, dedim. anlaman için delikten geçmen gerek. delik nerde dedi. görmek için, "gözlüklerinin camını yıkaman gerek" dedim strindberg gibi.
