oynayan kişiye gerçekten oyunu yaşıyormuşsunuz hissini veren oyundur. şöyle ki ;
fenerbahçe ile başladığım kariyerimde hazırlık maçlarından sonra takım hiç iyi bir görünümde değildi. Bu maçlardan ikisinde 3. lig takımlarını tek golle yenmiş, young boys' a ise 2-0 yenilmiştik. Transfer bütçesinin azlığına ve beklentilerin yüksekliğine rağmen hep pozitif enerji aşıladım oyuncularıma. "Aman başkanım sinirlenmesin, aman eleştirilmeyeyim" diye tüm basın toplantılarına katıldım en saçma soruları bile uygunca yanıtladım. bu çabamın karşılığında ise şampiyonlar ligi ilk ön elemesinde celtic' i çok rahat geçtik ama rakibimiz en son karşılaştığımızda penaltılarla zar zor yendiğimiz sevilla idi. ilk maçın kadiköyde olmasının rahatlığı ile çıktım maça. 10. dakika ilhan 'ın kafa golüyle tüm stat ayağa kalktı ama ardından yediğimiz iki golle 2-1 kaybettik. Yöneticiler, gazeteciler, futbolcular turdan umudunu kesmişken hepsine güven verdim ve ikinci maçta 2-1 kazandık. Penaltılarda ise volkan sayesinde 4-1lik rahat bir galibiyet aldık, penaltılar boyunca yerinde duramayan atışlar yapılırken gözünü kapatan ben ise tebrikleri kabul ediyordum.
