ölümünden bu yana rüyama gelmediği gün olmadığından, bünyemde fazlaca kabarmış duygudur dedeyi özlemek.
çok garip bi adamdı dedem, açıkcası çok serseriydi.kurallara uymayı sevmezdi.yasak dede yeme şunları desek de bi çekmecesi vardı..of anam of çikolata, bisküviyle doluydu.çok çapkındı, o yaşına rağmen yolda güzel hatun görünce beraber bakardık da işini de bilirdi çaktırmazdı baktığını.laf da atmazdı anca bana söylerdi gülüşürdük.eğlenmeyi bilirdi.sağlam küfürleri vardı.küfürleri pek iç acıcı olmasa da garip şekilde ağzına yakışırdı.küfür değil di saçma gelicek ama sanki sevgi sözcüğüydü.of be dede çok kötü oldu gitmen.ölmeden önceki gün sanki hissetmiş gibi arkadaşıma anlattım seni.sağlığı nasıl dedi, turp gibi dedim..ve sabah haberini aldık.
ilk defa bu kadar sevdiğin birini kaybetmek ölümün gerçekliğini çok pis vurdu böyle suratıma suratıma..kazık çakmıcaz şu dünyaya, hepimiz siktir olup gidicez bigün tamam, tamam da alışmak çok zor be dede.yokluğunu yaşamak zor, ifade etmek daha da zor.
ha albümlere baktım da, çok az fotoğrafımız var beraber, onlar da çok eski ve kalabalık fotoğraflar.ikimizin adam gibi fotoğrafı yok.oysa ne çok severdin poz vermeyi..
