Adı bir dağ eteğinden dönüp gelen bir yankı gibiydi;
uzaktı.
Daldım, salkımdım. Gökte bulut, toprakta yağmurdu;
gençtim, çocuktum.
Ama o hep aynıydı:
Babamdı.
Senin günün bugün değil,
yarın hiç değil.
Sen bir mazinin çınarısın.
Yaşadın
yaşatmalısın.
Sen bir kahraman değil,
öykünün kendisisin,
en güzel hikâyem,
Baba'msın.
Varlığın evlatlarına kutlu olsun!
'O' seni ocağına bağışlasın.. *
