tüketim toplumunun insanların kutsal sevgilerini metalaştırma gayretlerinden biridir. bir diğeri için (bkz: anneler günü)
hediyelik eşya satmak isteyen birileri söyledi diye babama olan sevgimi göstermeye yönelik herhangi bir özel faaliyeti yapmak zorunda olduğumu hissetmeyi reddediyorum. buna babalar günün kutlu olsun demek de dahil. karşı olduğum bir tüketim sahtekarlığını niye kutlayayım ki...
anne ve babanın çocuklar üzerindeki hakkı ödenemez. 365 gün bu bilinçle yaşayamıyor ve sadece moda olan bir etkinlikte tüketim toplumunun dişilileri arasında asli vazifemizin ezilmesine göz yumuyorsak vay halimize.
