ahmet telli'nin insanı önce mahveden sonra kendini aşka teslim etmesi ile dingin bir mutluluğa sevk eden özel şiiri. **
şu bölümü ile aşkı, saf sevginin bu dünyadan iltica edişini, bir ömrün sevgi, aşk peşinde ışık yılları boyunca gidişini ve atmosferde bu dünya'nın gerçeğinde ilk sevide, sevdiceğin bir sesinde tipiye tutulan ve sevgilinin ağzından çıkan her soruyla başkalaşan, tüm eksik, yarım ruhunun uçsuz bucaksız boşluklarını çağlayanlar misali doldurup coşkun bir aşık ruha dönüştüren aşkı ne güzel anlatıyor.
--spoiler--
Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu
Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen
Kum taneleri var ya onlardan birindeyim
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte
Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum
Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun
Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı
--spoiler--
