2 bölümü de burada haberin. Bir gencin cemaatten kopuşunu anlatıyor.
Haberde bazı yerler dikkatimi çekiyor.
"S.K.: inegölde yaşıyordum ben. Lisedeyken arkadaşlarım sürekli ders çalışmak için beni cemaat evine götürüyorlardı. ilk zamanlar pasta, börek ikram ediyorlar, hediyeler veriyorlardı. Bana da öyle hediye falan verince çok hoşuma gitti, sürekli gittim. Lise ikideyken, kapalı, sürekli din konusunu konuşan iki sınıf arkadaşlarım vardı. Cemaat onları rehber olarak seçmiş, onların tabiri ile kendilerine insan kazandırmak için çalışıyorlarmış. "
Şimdi bunu soruyorum sizlere. Ben daha önceki entry'mde de belirttim. 3 ay boyunca ben TKP nin içinde bulundum. Aslında burada cemaati kötüleyen * bir çok anlatım varken kendilerinin de bunu yapmaları ne derece mantıklı.
Partide de işler böyle ilerliyor. Önce komünist bir arkadaş birileriyle tanışıyor. Görüşlerini öğreniyor, sonra ilçeye davet edip orada birileriyle tanıştırdıktan sonra habire eyleme oraya buraya çağırıyorlar. "Kendilerine insan kazandırmak için"
"Gittiğiniz o mekân nasıl bir yerdi?
Normal bir ev ortamı hazırlamışlar. Bir apartman dairesi aslında. Daha çok bir öğrenci evini andırıyordu. Çok fazla kişi vardı. Ama orada kalan 4-5 kişi vardı. Sürekli öğrenciler geliyordu. Biz gidiyoruz, sonrasında başkaları geliyordu. ilk başlarda hiçbir şey yapmıyordum. Sürekli hediyeler, sürekli muhabbetler. Onun dışında ders çalışıyorduk, sohbet ediyorduk."
ilçe ortamı da tamamiyle olmasa da döşeli bir ev harici kısmı harici böyle.
"Sizce son yaşanan şifre skandalının cemaatle bir bağlantısı olabilir mi?
Yaşadığım bir olayı örnek vereyim size. Ben cemaatin dersanelerinin birinde çalışıyordum. O sırada, KPSS sorularının çalınması ile ilgiliydi sanırım, yine bir yolsuzluk olayı olmuştu. Bu işi cemaat mi yaptı diye konuşurken oradaki bir görevli bize aynen şöyle demişti: Yok ya, öyle olsa benim haberim olurdu. Bana sorarsanız, böyle bir bağlantı kesin var. "
Aslında bu sorunun cevabı böyle de olmayabilir. Sonuçta sol ağırlıklı bir haber sitesinin görüşlerini saklayamadan objektif bir biçimde yazıyı yayınlaması ne kadar mümkün ki?
"Eve gazete girer miydi?
Evet. Zaman gazetesi okunuyordu, dergilerden Sızıntı okunurdu, ingilizce olarak da Fountain gelirdi. Bizi bu yayınları okumaya zorluyorlardı. insanları mutlaka abone yapmak zorundasın; dergi olur, gazete olur, fark etmez. Ben dayanamamıştım, teyzemle annemleri abone yapmıştım, öyle kurtulmuştum. Çünkü aslında kurtulamıyorsun, sürekli soruyorlar, Ne yaptınız? diye. "
Aslında ilçede de sol ve solcudan başka bir yayın göremezdim ben.
Solun da sağdan bir farkı olmadığını görmüş oluyoruz.
"Böyle rahatlıkla kopabildiniz mi onlardan?
Sonrasında peşimi bırakmadılar tabi. Sürekli aradılar. Bir daha konuşalım, son bir kez daha konuşalım diyorlardı. Ben kimseye haber vermeden çıkmıştım. Şimdi bu şekilde ayrılış oldu mu? diye baskı yapıyorlardı. Babama da korkutmak amacıyla haber vermişlerdi, Kızınız gitti, nerede olduğunu bilmiyoruz demişlerdi. Bir süre sonra aramayı bıraktılar, ama çok geçmeden yeniden başladı aramalar. Ben de numaramı değiştirdim. Şimdi hâlâ bazılarını görüyorum dışarıda, ama görmezlikten geliyorum. Çünkü birazcık yakınlaşsam, yine aynı muhabbetler içinde bulacağım kendimi. Okulun içerisinde de cemaatten insanlar var. Bazen karşılaşıyorum onlarla, ama yoklarmış gibi davranıyorum. "
Gerçek bu ki, TKP'de de kopuşlar bu kadar kolay olmayabiliyor. illa ki arıyorlar.
Ve artık en son ki ortak nokta şu olmalı ki;
"Bu ayrılma sonrasında hiç "Acaba yanlış mı yaptım?" diye düşündünüz mü?
Hayır, asla. Tam tersine, çok rahatladım. O zamanlar ders çalışamazdım. Gerçi şimdi de bir işte çalıştığım için çalışamıyorum. Ama oradayken sürekli cemaatin amaçları doğrultusunda çalışmak zorundaydım. Enerjimin çoğunu onlara verirdim ve ders çalışamazdım. Onlardan tamamen koptum. Artık hiç bir şekilde ne yardımlarını isterim, ne arkadaşlıklarını! "
Ben sağcı bir insan değilim. Dini bütün bir insan da değilim. Fakat bu ülkenin değerlerine sahip çıkıyormuş gibi gözüküp içlerinde bir çoğu "Atatürk'ü sevmiyorum ben yeaa" diyebiliyorsa ben aralarından kopar giderim.
