16.
-
Kendini unutmuş bir yerde, gölgesi doğduğu günden beri yerde, düşmüş.
Kaldırmaya çalışıyor, nafile. Kaldırmaya çalışıyor, çaresiz, tüm çaresizler gibi.
Kalkmıyor da o gölge, diğerleri gibi kandırıp kendini, yukarıdan bakıyor gururla.
Düşünüyor ki "gölge beni tanrısı sanıyor", gülüyor gölgesi.
