Hastayim anne.agir hastayim.akil sagligim zaten yok ama beden sagligida yavas yavas gitmeye basladi.sekerim artik regule olmuyor ve surekli dusuk.beynim uyusuk ve parmaklarim karincalaniyor bir suredir.dinlenirken yorgun dustum sanirim.cok sey olmaya calisirken " hic " olmak boyle birsey olsa gerek.yas ilerledikce daha cok dusunuyor insan.ozelliklede yalnizligini paylasacak bir kimse " sen " olmayinca.cok sey yapmak istiyorum ama hicbir seye erisemiyorum.yasamin verdigi agirligi artik bileklerim kaldirmiyor.gunden gune inceliyor ayak bileklerim.son zamanlarda ki hiddetim,yanlislarim ve ortmedigim,ortmekte istemedigim kusurlarimla yetmeye calisiyorum kendime,ama yetemiyorum yinede.calan her telefonda iyiyim desemde,genis genis gulumsesem de yinede yetemiyorum kendime.hayat ellerimim arasindan kayiyor ve kimseleri senin gibi sevemiyorum.kimseye icten sarilmiyor ve ozlemiyorum.kimsenin yuzune bakmak istemiyorum.bazilarinin ise bakmak bile istemiyorum.midem zaten yeterince bulaniyor.kimsenin kimseye guvenmedigi ve kimsenin kimseyi gercekten sevmedigi bir zamanda yasiyorum sanirim.evet kimseyi sevmiyorum ve kimseye tahammul edemiyorum. " ablam ve sevgilim haric..."
Seninle konusur gibi yaziyorum iste.bir nevi terapi.belki birileri okurda yaninda ki annesine daha bir sıkı sarilir diye...bugun senin dogum gunun ve bogazimda 10 senedir gecmeyen ve sanirim gecmeyek koca bir yumru var.zaten hep aklimdasin ama bugun daha bir yogun...kalbim sıkısıyor ve derin derin nefes aliyorum,yuregimde ki cigliklari bastirmak icin...yinede rahatlayamiyorum...cok ozluyorum seni.sesini ve kokunu cok once unuttum.yuzunude unutuyorum yavas yavas.korkuyorum...korktukca daha da unutuyorum sanki.resimlerinde yok artik.ofke patlamasi yasadigim bir gunde kiyafetlerimle birlikte onlarida yaktim.cok erken gittin anne.cok az beraber yasadik seninle.haksizligin onde gideni bu.oysa cektigim acilari ve yasadigim yikintilari,senin kucaginda aglayarak dindirmeliydim.16 hazirandan nefret ediyorum...
Seninle bir olmak icin olmek istiyorum anne.seni seviyorum.su rezil dunyada yaratilmis ve yaratilacak herkesten ve herseyden cok seviyorum hemde.
Tanrim nasil bir hayat bu? kime ve neye isyan edecegime sasirdim.annemin öldügü ve benim kapi ustlerine havlular orterek agladigim odada, suan bir baskasi kahkalar atarak televizyon izliyor.annemi yitirdigim,aklimi yitirdigim o odada baskalarinin varligini kabullenemiyorum.acilarimi biraktim ben o odada...annemi biraktim...bu adil degil.haksizlik bu ve lanet ediyorum bu duruma.nefretim buyuyor ve tiksiniyorum...tiksindikce kinim buyuyor ama caresizligimden kuculuyorum.sen kadin olmanin verdigi ozellikle dogurmaya programlanmisken,evlendigin adam gommeye programlanmisti ve onun uzantilarida var yalniz degil...
Ablami aradim az once anne.senden bana kalan tek miras.bu dunyada senin o essiz kisiliginden yansimalar yapan guzel ablami.senden sonra tanidigim en adaletli kadindir benim ablam.senden sonra bir tek o onume koydugu tabakta ki yemek bittikten sonra, doymamissindir sen deyip tekrar tabagi dolduran=) korkuyorum anne.ya onada birsey olursa!!! bu kadarini kaldiramam sanirim...
Sana bu kadar muhtacken ruyalarima bile girmiyorsun anne.hayatin sivri dikenleri sirtima batiyor ve bu gercekten aci veriyor.gorebilmeliyim seni ve yine konusmaliyiz. " bugun dogum gunun " seni cok seviyor ve ozluyorum.ac annem kollarini,oglun yanarak geliyor...
