kendinden, hislerinden korkan insanlar vardır sözlük. cesaret edip, gözünü sımsıkı kapayıp, kalbini; 'al lan senin olsun' diye emanet edemeyen. esasında sen onu farklı sevmişsindir. sevgili, arkadaş, dost, baba... onu bu sözcüklerden hiçbiri ifade edemezse 'sen benim eksik kalan yarımsın' dersin. o da ''tamam'' der. ''ben bunu zaten biliyorum.'' amaları sokar hep bir yerinden cümleye. ama girdikçe o cümleye, sen çıkamazsın, çünkü amayla başlayan cümlede sen hiç olmazsın.
''ben seni ölene kadar beklerim, evlensen bile, başkasını sevsen bile. ihtiyacın olduğunda hep yanında olabilirim.'' dersin. gururunu yerlere atar, üstünde dansedersin, tepinirsin.
''saçmalama'' der.
kabullenirsin; ''yine anlamıyor...''
bazen de öyle bir noktaya gelirsin ki vazgeçersin, vazgeçmiş gibi yaparsın. her şeyi, hissettiklerini ve onu da, içine içine; en derinlere atarsın. sussun istersin. hiç konuşmasın ki tükenmesin. en derininde saklar, sonsuza kadar uyutursun. ama yine de! bilsin istersin; o senin gerçekten de eksik kalan yarın.
ve şimdi istenildiği gibi vicdanını rahatlatıp, s.ktirip gidebilirsin, sen diğer yarını çöpe değil yarın'a attın.
