pir sultan abdal yakalanır ve yargılanıp*idamına karar verilir. idam edilmeden önce köyde dolaştırılacaktır ve köylüye pir sultan abdal'ı taşlaması emredilir.
gün gelir, pir sultan köyde dolaştırılır. köylüler yapmak istemeselerde can korkusuyla taşlarlar.
aralarından biri, pir sultan'ın bir dostu taş atmak istemez ve önünden geçerken ona gül atar.
bunun üzerine pir sultan abdal şu sözleri söyler:
" şu ellerin taşı hiç bana değmez, ille dostun gülü yareler beni.."
biliyorum bu bir söylencedir, gerçekliği tartışılır. yukarıda lafı edilen tümcenin de yine pir sultan abdal'ın "şu kanlı zalımın işleri" şiirinin son iki satırı olduğunu da sonraları biraz inceleyip bulmuştum. ama bu başlığı görünce aklıma dedemin anlattığı bu hikaye geldi..
