bu final serisi ile anlaşıyor ki hala basketbol mantığından ve kültüründen fersah fersah uzağız. sadece burada değil bütün platformda aynı bok arkadaş. biri takımının galibiyetini kutlayacağına beş yaşındaki çocuk gibi 'nası goduk' triplerine giriyor, diğeri 'du bakem biz daha feci goycez' havasında. basketboldan konuşan, daha doğrusu konuşabilen ise karşı tarafa zerre kemik atmıyor.
maça gelince, tamamen oktay mahmudi'nin fark yarattığı bir maç daha oldu. neredeyse yıldız karması olan fenerbahçe'yi 72 sayıda tutmak kolay değil. maç boyunca yaptığı her değişiklik yararına oldu. iki oyunları doğru kullandı ve bu emeklerini de galibiyet ile aldı. zaten bütün bir sezon ve playoff boyunca hep bunu yaptı. gurur duyduk ama gene de şampiyonluk küçük bir ihtimal.
fenerbahçe için söylenebilecek çok bir şey yok. müthiş bir kadro kurdular, ama neven bu sene hayalkırıklığı oldu. seneye bir ümit final four'da görebiliriz kendilerini.
galatasaray ne olursa olur bu adamı elinde tutmalı. oktay mahmudi bu kadroyu kısa sürede buraya kadar getirdi, şimdi üzerine kurma zamanı.
son olarak sırada ki maçtan beklentim ne galibiyet, ne bir basketbol ziyafeti; tek istediğim maç sonrası saçma sapan olaylar çıkmasın gene.
