"Hastalığımı başkalarından gizlemeye çalışarak, üçüncü kattaki evimizde ateşler içinde yalnız yatıyorum. oda büyük ve soğuk, saatler geçtikçe tuhaf bir şekilde rahatsız edici gözüküyor. çocukluğumu hatırlıyorum; hassas, çaresiz, küçük bir kız. karanlık çökene doğru, ateşten değil kaygıdan tam anlamıyla perişan oluyorum. "burada ne yapıyorum? böylesine yalnız, böylesine bağsız, böylesine... havada?" diye soruyorum. bu kadar rahatsız, ailemden, yoğun ve yorucu dünyamdan uzak... ilgisiz olmak ne garip!
"yalnız olmaktan nefret ediyorum. keseli hayvanlar gibi bir başkasının derisinin altında yaşamak isterdim. emniyette olmayı, sıcak, bakılıp gözetiliyor olmayı havadan ve hayattan daha çok istiyorum."
collette dowling tarafından "içsel özgürlüğünü elde etmekte çekinik olan kadınların, yaratıcılığını ve içindeki gücü kullanamayışı, bastırılmış korku ve olguları" olarak tarif edilmiş kompleks.
