bekarların mutsuzluğu da yadsınamaz bir gerçek. kabul. bu zaten çağımızın dayattığı bir sorundur ama şunu kabul edelim bekar bir insan özgürdür. mutsuzluğu tek başına yaşayabilir. evlenen insanın mutsuzluğunun altında zorunlu olarak kronikleşen bir durum ortaya çıkar ve bu mutsuzluk bir kişiyle sınırlı kalmayıp eşe ve çocuğu ve hatta öteki aile biriylerine kadar yayılır ve doğal olarak toplumun geneline sirayet eder. burda evli çiftlere vuralım diye bir durum söz konusu değil. hangimiz büyükbabamızın aşkına bakıp vay be eskiler neymiş demeyiz. eskiden nasıldı bilinmez onların destansı yaşamlarına baktığımız zaman fotoğrafa sadece uzaktan bakınırız. detaylara inmek istemeyiz.
evlilik sistemlerin ve toplumsal kalıpların dayatması olduğu sürece mutluluk mümkün değildir.
