koridor tarafındadır yeriniz ve tek teselliniz yastığınızdır o durumda. bir süre sonra mola verilmiştir ve hava almak için inmişsinizdir aşağıya, zira yanınızdaki yol boyunca camdan dışarı bakmanıza fırsat vermemiştir. mola bitmiştir bir süre sonra ve otobüse binmişsinizdir. ama bir bakarsınız ki yastığınız yerinde yok. en sonunda farkedersiniz koridorun diğer tarafında oturan genç ve yağuşuklu bir delüğanlı sarılmış yastığınıza uyuyor (herhalde otobüsün yastığı zannetti). önce 'ulan şuna bak nasıl sarılmış yatıyor, yastığı çekeyim de görsün gününü' diye bir düşünce geliyor aklınıza, sonra uyuyan delüğanlının yüzündeki o masumiyeti görüyorsunuz ve yastığı almaktan vazgeçiyorsunuz. sonuç olarak boynunuz tutulmuş olarak sabah otobüsten iniyorsunuz. çocuk size yüz veriyor mu hayır tabiki. aklımı sikeyim diye küfrede küfrede valizlerinizle birlikte uzaklaşıyorsunuz olay yerinden.*
