"bende mecnûn'dan füzûn âşıklık istidâdı var,
âşık-ı sâdık menem, mecnûn'un ancak adı var." diyen şâirin bir başka şiiri.
füzûn: çok, fazla
istidâd: yetenek
âşık-ı sâdık: sâdık âşık, gerçek âşık
Not: Fuzûli'nin, şiirde kendi adını kullanması narsistlik değil, dîvan edebiyatının geleneklerindendir. divan edebiyatında, özellikle gazel şâirleri son beyitte mahlaslarını kullanırlar. bu gelenek halk edebiyatında da vardır.
