sözlükte, sosyal medyada, çevremde duyduklarımdan sonra söylediğim cümledir.
"terkediyorum bu ülkeyi".
"bu ülkede yaşanmaz."
"aziz nesin haklıymış. gitmek gerek."
söyleyenlerden bazıları kemalist, bazıları atatürkçü, bazıları milliyetçi, bazıları sosyalist.
sosyalistler adına konuşmak benim haddim değil. zira kendileriyle ortak noktam yok.
ama bu lafı kemalist, atatürkçü ya da kendisine milliyetçi diyen birisi söylediği zaman sinirleniyorum.
bu nasıl kemalistlik, nasıl atatürkçülük?
atatürkçü atatürk'ün yaptıklarını, düşüncelerini takip etmek değil midir?
o atatürk değil midir ki türkiye işgal altında iken, silahları alınmış iken ve karşısında çiftlik sahipleri ve onların kuduz köpekleri tüm silahlarıyla karşımıza dikilmişken bir milli mücadeleyi başlatan?
o atatürk'ün düşüncelerini kendilerine temel alanlar bir siyasi partinin hegemonyasında bu kadar kolay terkedebiliyorlar ülkeyi?
emperyalistlerin orduları daha mı güçsüz emperyalistin bekçiliğini ülkemde yapmaya çalışanlardan?
evet. karşımızda şeyh sait'in, seyit rıza'nın, derviş mehmed'in torunları karşımızda.
ama onlar bunların torunları ise biz de kuvayı milliye'nin, 57.alayın torunlarıyız.
gün şikayet etme, kendi milletini aşağılama günü değildir. elinden geleni ardına koymama günüdür.
