bryan singer dışında x men filmi çekebilir kapasitede bir yönetmen olduğunu göstermiş filmdir. singer sonrası inişe geçen seriye Matthew Vaughn abimiz ayarında mizah dokunuşlarıyla can katmıştır. karakterlerin ve malum mevzuların temel atma törenlerini gayet tatmin edici bir şekilde sonlandırmış ve olası yeni x men filmleri için umut aşılamıştır.
Wolverine parıldaması herkesin dikkatini çekmiş ama buna ek olarak kaç zamandır hayallerimizi süsleyen january jones ve jennifer lawrence'ı aynı filmde ve bu denli uzun uzun seyredebilmek bambaşka bir keyifti.
magneto'nun malum sahnedeki dark side'a geçişini çok ani ve aceleye getirilmiş bulanlarla aynı fikirde değilim. yani tamam magneto'nun filmin büyük bir bölümündeki (hatta tamamı bile diyebiliriz) amacı çok şahsi bir meseleden kaynaklı bir intikam olayı olabilir ama adamımız serinin olmazsa olmazı olan mutant vs. insan durumlarındaki tutumunu zaman zaman dillendirmiyor değil. ne bileyim mystique ile olan muhabbetinde falan olsun bu kanıya varabiliyoruz. demem odur ki magneto'nun o sahnedeki geçişi gayet yerinde ve son damla ile olmuştur. bir de filmde biz xavier'ın nasıl sakat kaldığını bile unutmuşken ve finalde çok başka şeyler dönerken o zalım kurşunla sakat kalması çok güzel yedirilmiş. şu da var ki magneto ne kadar dark side adamı olsa da xavier'ı seviyor. insanlarla olan savaşını siktir edip profesör'ü kucaklaması bunun kanıtıydı. mini etekli süper kahramanlar ise fantezi boyutunda yeni açılım olmuş. velhasıl sevdik, x2'dan sonra seriden bir filme ikinci defa imdb'de 10 üzerinden 8 verdik. hep böyle filmler gelsin, hep salondan böyle keyifle ayrılalım. ayrıca o dublaj olayı da bir son bulsun. film izlemek için te şehir dışına çıktık lan, ticaret her şey demek değildir be hocular, litfen.
