sohbeti hoş, tatlı kişilik. mükemmel bir dost. ve aynı zamanda rahmetli anneannemi hatırlatan bir nicki var. ( eksi yesil sulu elma ) bu elmayı anneannem çok severdi ve o zamanlar yani 7 yaşında falanken eteğinde sildiği elmayı uzatarak;
* gukla al şu elmayuda bana yol açver.
- ne aç verim anane.
* yol açver diyom, ıstır elmayu.
- anlamadım ki bişey.
hakketten şu an sizin de anlamadığınız gibi bende bi bok anlamıştım. öylece elimdeki elmaya bakıyor, anneannemden bir izah bekliyordum.
öğrendiğimde çok güldüm.
hehehe meğer anneannemizin dişleri olmadığından elmayı ısıramıyor ve haliyle yiyemiyormuş, yani elma ağzından kayıp kayıp duruyormuş. ben bi kere ısırırsam o gerisini getirirmiş. onun deyimiyle ona yol açmış olurmuşum.
huzur içinde yat anneanne yolun cennet olsun. eksi yesil sulu elmalar eteklerine dolsun...
