insanı yaşamdan soğutan hastalıktır. genelde hastalar başlarda reflü olduğunu anlamaz ve başka başka şeyler denerler, en sonunda "yahu bu mide yanması her hal, bi doktora gideyim hele" ile reflü olduklarını öğrenirler. sonra azap olan hayatlarının hastalık teşhisine ne hikmetse sevinirler, çünkü paranoyaklıktan kurtulmuşlardır. sonrasında ise yenemeyen yemekler, içilemeyen içecekler bir bir koymaya başlar, arkadaşlarınız götürürken siz masum masum bakarsınız. akabinde en ufak streste mideniz yanar ve yandıkça stresiniz artar olay kısır döngüye dönüşür. gece rahat uyuyamazsınız, kabuslar görürsünüz, nefes darlığı çekersiniz, ölecek gibi hissedersiniz. ve sabah kalktığınızda yanma hissi devam eder. rennie ya da talcid veya gaviscon* baş ucu ilacınız olur. işin bir başka koyan tarafı ise millet size gereksiz şakalar yapar, pek de ciddiye alınmazsınız. bir reflülünün halinden başka reflülü anlar diye boşa dememiş atalarımız. şu an hala yanmaya sıkıştırmaya devam ediyor ama dışarıdan bakıldığında gayet normal görünüyorum. çünkü devamlı dert yanmaya başlayınca karşınızdakiler de bıkmaya başlıyor.
hödüt: ha bu arada insanı depresif bir şekilde yaşamaya sürükler.
