hani o kadar sessizce ve aniden çıkmıştınya hayatımdan, hani ben ne olduğunu bile anlayamamıştım,
hani aklımda olan tek sendin hani söylemiştim ya sana, ama sen umursamamıştın hani,
hani ben sana seni merak ettiğimi söylemiştim ya, sen boşver demiştin.
Hep seni boşverecek kadar güçlü olmayı diledim ancak boşverebildiğim görmezden geldiğim sadece kendim oldum, şimdi aynadan yansıyan bana benzemiyor artık,
Ama demiştim ya sana, hiç yokken sevebilirim demiştim bir insanı, bir şehri, bir anı.
işte öyle sevmiştim seni. Ama sevgi tek başına, taraf yönünden eksik olunca acıdan çok farklı olmuyormuş hissettim.
çok yakında hayatımda kalan sana ait ne varsa söküp atacağım, artık kuracağın hiç bir cümlenin, beni daha fazla yaralamaktan öteye gitmeyeceğini anladım ve ben yeteri kadar yaşadım acıyı.
sana ait olan herşey, her anda, acının tonu daha sert daha karanlık kusura bakma taşıyamıyorum artık.
hazırlan şimdi, artık dünyanın iki ucunda yaşayan insanlar kadar uzak olacağız seninle ve belkide aynı dili birkez daha konuşmayacağız.
