konuşmaya başladığında dünyaya bambaşka noktalardan baktığımızı görüyorum, hiçbir sakıncası yok, anlaşmak zorunda değiliz seninle. kendinle mücadele edişini izlemekte beni üzmüyor, çünkü korkaksın ve hayvani bir korku bu, sana olan ilgimi anlaşılmaz bir şekilde perçinleyen ve aynı zamanda sana karşı daha acımasız olmamı sağlayan. cesur olmanı beklemiyorum zaten işin rengi değişir o zaman. çok fazla ciddiye alman endişesi var sadece biraz ama bu endişe kendi adıma mı, senin adına mı ayrıştıramadım daha.
uzaktan ve gizlice izlerken beni, bi halttan haberim yokmuş gibi davranmak ama aynı zamanda senin, benim her şeyin farkında olduğumun bilincinde olman daha da zevkli bir hale getiriyor bu oyunu.
bugün birbirimizden iyice emin olduk öyle değil mi? verdiğin tepki kendini o kadar açık etmeni sağladı ki... anlamadığın tek şey senin ruhunla ilgilenmediğim gerçeği. çok mu adice? bana göre değil çünkü bi şekilde buna ortak olarak sende adi bi durumdasın şu anda ve sen de kesinlikle benim ruhumla ilgilenmiyosun. ileriye gidebilirim ve sen de gidebilirsin ama ben ne kadar ileriye gidersem o kadar. birden bire kesebilirim de. çok tehlikeli değil mi? belki de sen de o yüzden ne yapacağını şaşırmış bi haldesin ve cazibesinden dolayı kaçamıyosun bi türlü. güzel böyle karmakarışık hissetmek.
sence?
