Hayatın yaşanılmaz olduğu anlaşıldığı anda ortaya çıkan eylemdir. Hayat zevk vermemeye başladığında el açılır, al artık beni yanına diye dua edilir ama karşılık alınmaz. Ne hayattan ihraç edilirsiniz ne de hayatın içinde özümlenebilirsiniz. Orda bile değeriniz yoktur. gidecek yeriniz, sığınılacak bir kucak tesis edilmemiştir. hayatla tek başınıza mücadele ederken tökezlemeye başlarsınız, düşersiniz.
(bkz: yeryüzü, ben burda çok fazla kalmayacağım!..)
