henüz 6 yaşındasındır. soğuk kış gecesinin sessizliğini yırtan bir telefon sesi uyandırır evdeki herkesi. anlam veremezsin ne olup bittiğine. annen ağlamaya başlar, sen de ağlarsın o ağladığı için. sonra baban gelir yanına 'ağlama oğlum' der, sarılır gözleri yaşla dolu. bir türlü anlam veremezsin olana bitene. sonra koşar annene sarılırsın. o da aynı kelimeleri mırıldanır. gecenin o saatinede anneni bu kadar ağlatan, babanın gözlerini dolduran bu şeyden iliklerine kadar korkarsın ama yine de anlayamazsın. ta ki hayattaki ilk arkadaşın ve annesi bir daha evlerine dönmeyene kadar...
trafik kazasında hayatlarını kaybeden; hatırlayabildiğim ilk arkadaşıma ve annesine allahtan rahmet diliyorum.
