sipesifik olarak bu iki salak biraderleri analiz ettiğim kadarıyla, özellikle verdikleri röportajlar sırasında iyice ayyuka çıkan öküzlük derecesindeki rahatlıklarında mı, o öküzlüğün içinden zaman zaman tek bir şarkıda ya da tek bir şarkının ...tek bir cümlesinde ortaya çıkan beklenmedik zeka ve duyarlılıklarından mı, samimiyetlerinden mi, bir çok kere kanıtladıkları olağanüstü müzikal yeteneklerini zerrece tınlamayıp sırası gelince hiç utanıp sıkılmadan çatır çatır kötü albümler ve şarkılar yapabilecek kadar cüretkar olmalarından mı bilemiyorum ama bildiğim şu ki ''oasis'' şu dünyada kendime en yakın hissettiğim topluluklardan biri. hayır en yakın hissettiğim müzik grubu falan değil genel olarak öyle eş dost aile şu bu arasında da değil gerçekten kendime yakın hissetiğim 3-5 varlıktan biri oasis. ete kemiğe bürünüp yunus diye görünse saatlerce en alakasız şeylerden konuşup anıra anıra gülebileceğimizden, kafamın en düşünür olduğu zamanlarda onu aramak isteyeceğimden ve telefonda 3 dakka konuştuktan sonra "aslında hiç bi şeyin o kadar da önemli olmadığını" kendim bile farketmeden tekrar idrak edeceğimden nerdeyse eminim. bu kadar piç edilmemiş bir laf olmasa -ki "iyi ki varsınız" da derdim, demiyorum onu, siz anlayın artık...
lakin o kadar lafolojiye rağmen iki salak birader wonderwall ile denyoluklarını anca kapatabilmişlerdir destekçisiyiz.
dipnot;şarkıdaki ana temayı şöyle özetleyebilirsek:'' seni seviyorsam bundan sanane'' ayarında asi bir şarkıdır.
