okuduğuma pişman olduğum ender kitaplardan. hatta belki de ilk kitap.
yazarın (barış müstecaplıoğlu) diğer kitaplarını okumadım; fakat bu roman gerçekten başarılı değil bana göre. cemaatin iç yüzü falan anlatılmıyor arkadaş kitapta. hepimizin bildiği şeyler. cemaat yurtları, evleri falan filan. bilindik kızlarla konuşmama, kumaş pantolon giyme, abiler bilmemneler.
tamam sonuçta bir roman ama, gerçeklik payı da yok değilmiş. yazar da bir dönem cemaatin içinde bulunmuş. anlatsana be kardeşim o zaman neler döndüğünü oralarda adam gibi. iki yüzlüleri, namussuzları, para havuzunda yüzenleri, aklı şeyinde gizli sapıkları. iki betimleme yaptın, cemaate katılan iki saf çocuğun duygularını mümkün olan en yüzeysel şekilde dile getirdin diye cemaatin iç yüzünü anlatan bi kitap yazdığını mı zannettin sen?
ha korkuyorsan, harcarlar beni diyorsan -ki yaparlar- hiç o zaman cemaatin iç yüzü dış yüzü muhabbetlerine girme arkadaşım. kitabın çok satar evet, ama beğenilmez. yemeyiz biz bunları.
