hangisinin bildik ki kıymetini, onun bilelim? ilk defa aktı gözyaşlarım 10 kasımlardan başka bir günde bir siyasetçi için. ileriye umutla bakmamı sağlayacak bir elin parmağını geçmeyecek insanlardan biri daha ayrıldı aramızdan. etrafımızdaki aç kurtların kucağına koşa koşa bilinçsizce götürüldüğümüz, kardeşliği ve dostluğu her kim olursa olsun unuttuğumuz, politika da olsa insan olmanın öneminin ne olduğunu unuttuğumuz bu yıllarda belki de bunu bizlere hatırlatacak ender insanlardan biri idi.
peki ne olacak, üzüleceğiz. hep yaptığımız gibi. ve yerine koyabileceğimiz biri geldiğinde yine aynı umursamazlıkla kaybedene kadar sırtımızı döneceğiz ona.
ve aslında başka bir sebepten daha üzgünüm. o da şudur ki; bu ülkenin aydınlık genç nesli olarak adlandırılan her daim sessiz ve elindekinin kıymetini pek bilmeyen topluluğunun, ülkenin gerçekleri, içinde bulunduğu tehlikeler, içeride ve dışarıdaki tehditler, başımızdaki virusten haberdar olabilmesi, amiyane tabirle gaza gelmesi, titremesi ve kendine gelmesi için ancak ve ancak bu şekilde infialler gerekiyor ancak ve ancak. ya bel bağladığımız veya bağladığımızı sonradan farkettiğimiz, ya da kaybedince aaa çok değerli biriydi tuh dediğimiz birilerini kaybettiğimiz zaman ortaya çıkan infial bizi ayağa kaldıran. ve bu değerli insanın aramızdan ayrılırken, son bir kuvvetle içimizde yaratacağı infial de alevlenemeden sönüp gidiyor hızlıca bir çok yürekte, televolelerden, gereksiz gündemlerden, futboldan, abuk subuk bir sürü mevzudan.
kötü günler bekliyor türkiye'yi. her geçen sene daha zor olacak. elimizden almak için her yolu denedikleri ülkemizde tek belini kıramadıkları ordunun bile ekonomik yönden elini kolunu yavaştan bağlamaya başladılar. bir çok ihale, alım, güçlendirmeden vazgeçildi son senelerde. bacaklarımızı kırıp dizlerimizin üzerine çökertmeye çalışıyorlar. 2001 krizinde bir kez çöktük, kalktık. ikincisi çok yakın. pes etmeyecekler. biz ise her zaman olduğu gibi saf saf, bilinçsizce sahilde kum oynayan çocuk gibi ortalıkta dolanalım. ananı da al git buradan diyen biri başında iken ve onu başa getiren bir topluluktan ne beklersin ki zaten. ayıp hepimizin.
gitti bir can yeleği daha. az kaldı gemideki can yelekleri...
