13 yaşımdan beri içinde bulunduğum durum. hiç bir zamanda şikayetçi olmadım. benimle aynı kaderi paylaşan abim düzenli hayata gıpta etsede ben çok memnunum bu kavramdan.
geceleri aktivite halinde olmak bana her zaman daha cazip gelir. ergenlik döneminde ayrı bir havam olurdu. günün nasıl ağardığını ailesi dokuzda uyuttuğu için tadamayan arkadaşlarıma hava atmak nasıl bir keyiftir, anlatamam.
sesinden neden olduğunu anlamadığım halde korkmaya devam ettiğim ezan sesiyle ürker, ara sıra gözümü kapatıp hayal kurar, bilgisayarda takılır, müzik dinler, kalkar birşeyler atıştırırım. hele ki evde uyandırmamak için uğraştığınız birileri varsa dahada eğlenceli olan durumdur.
düzeltemedi işte ailem yıllardır. geceleri hiç uyumam, sabaha karşı dokuz, on gibi sızarım, akşam altı, yedi gibide kalkarım.
döngü halindedir.
