gün içinde bir kaç kez farklı sebeplerden dolayı tekrar etmiş olmama rağmen hiç aklıma gelmemişti. belki de o günün bir önceki günü olmasından kaynaklıdır. günün şu son dakikalarında farkettim ki bu gün o günün 3. yıl dönümü. hani herkesten önemli olan, bir nazına bin canım olsa feda edebileceğim, bir gülüşüne kilometrelerce uzunluktaki yollara düşebileceğim seninle ayrılışımızın 3. yıl dönümü.
şimdi dönüp o 3 yıla bakıyorum da çok şey değişmiş sanki. ben; üzülmüşüm, süzülmüşüm, hayata bakış açımı değiştirmişim filan... sen; sadece bir bilinmezsin. ne değer versem olmamış, şıklardan gitmeyi denemişim soru yanlış...
bu ayrılık kötü oldu demek isterdim ama hep hayırlısı olsun dediğim için belki de oldu böyle. eğer 3 sene önce bugün ayrılmasaydık, tam da bu saatlerde , belki ben hala hayata senin sihirli aynandan bakacaktım toz pembe. evet çok üzüldüm, hem de çok ama şimdi görüyorum ki bu ikimiz için de en iyisiymiş. belki merak edersin; artık üzülmüyorum, hatta uzun zamandır üzülmüyorum. sen gitmiştin ben de bıraktığın yerde değilim artık.
ben bu yazıyı sana yazdım , 3 yıl sonra sana bir yazı yazmak istedim. benim için hala çok önemli olduğundan değil ha! benim için çok önemli olmuş olduğundan...
senin okumayacağın yazıyı ben kendime yazarım aslında. aferin bana...
