dört arkadaş son minibüse binmişizdir. Şoför durakta "son minibüs" diye bağırdıkça minibüsteki yolcu sayısı saniyede iki katına çıkmıştır. Yolcular birbirinin üstüne çıkmaktadır. üç kız arkadaş biner. Biz şoföre isyan ederiz. bu üç kız arkadaş da bize katılıp, gaza gelmiştir. onlar da isyana katılmışlardır artık. Sonrasında ortalık biraz yatışır. Arkadaşlarından bir tanesi istemeyerek kızlara temas etmiştir. Kusura bakma da sözlük yani ne olacaktı. iğne atsan yere düşmeyecek vaziyette yolculuğa devam etmekteyiz. En sonunda o kızlardan biri;
k: gelin bunlar peşimize takılmadan inelim.
Biz: !! & ??
Evet o grup indi. Ama içime oturdu sözlük. içimden "ne takılacaz peşine" diye bağırmak geldi ama sadece önüme bakakaldım. O son minibüstü. grup eve yürüyerek mi gidecekti? Aslında tam o sırada inip grubu eve bırakmak geldi içimden. Yani şerefsiz minibüs şoförü birkaç lira daha fazla almak için doldururken bir yandan da haberi olmadan yolcuları kaçırıyordu.
Arkadaşla daha sonradan uzun uzun durum kritiği yaptık. Ama suç da bulamadım. Kızlar inşaallah eve varmışlardır.
Daha fazla yazmak istemiyorum sözlük. Kahroldum, vicdan azabı çekiyorum! Empati kurmaya çalışıyorum da biz onların yerinde olsaydık ne yapardık? Aslında Arkadaşımın anlattığı kadarıyla abartılacak bir şey de yok ama...
