hrant dink hunharca, arkadan vurularak kalleşçe katledildi, hepimiz üzüldük, ben de üzüldüm, hele o yırtık ayakkabısını gördüğümde içim parçalandı, cız etti içim...
buraya kadar herşey normal, ama biz milletçe olaya, kimilerine göre duyarlı, bana göre ise lüzumundan fazla reaksiyon gösterdik, belki böyle davranarak avrupaya birliğine, amerikaya, kartel medya patronlarına, herkese iyi bir mesaj verdik, hani her olaya karşı bu kadar duyarlıyız ya, onu da gösterdik cümle aleme, tam oldu şimdi...
peki ya şehit analarına...
hani şu evladının tabutunun başında " vatan sağolsun, evladım vatana feda olsun, alın bir evladım daha var, alın, alın onu da götürün " diyen analarımıza... peki siz, o cefakar, o fedakar analarımızın " ey onbinler, benim şehidimin cenazesinde neredeydiniz, neden kendi evladınıza bu kadar sahip çıkmadınız, kendi insanınıza karşı ilgisizlik neden, evlerinizde huzur içinde yaşama sebeplerinize, dağlarda yarı aç yarı tok, bu ülke için kahramanca çarpışan, bu vatanın evlatlarına aynı duyarlılığı neden göstermediniz? neden? " demediklerini mi sanıyorsunuz, onların bu ilgisizliğe karşı isyan etmediklerini mi düşünüyorsunuz, peki onların hrant dink in ölümüne üzülmediğini, onların içlerinin parçalanmadığını mı düşünüyorsunuz??? *
