var efendim bu salaklardan. salak diyorum ama salaklardan özür diliyorum. zira bu söz bile başlıkta belirtilen insan tipine iltifat sayılır.
şimdi şöyle bir durum var ki, bu bok herifler küçükken yaptıklarını unutmuş/bastırmış, hayatları iki taşşak bir yarrak etrafında dönen, beyinleri değil bacak aralarında hiçbir yerlerinde olmayan, düşünme yetilerini kaybetmiş, abazanlıktan, otuzbir çekmekten insanlardan uzakta kalmış tiplerdir. bunlar küçükken -yani 3 4 yaşlarından 10 13 yaşlarına kadar- eğer babaları annelerini dövüyorsa* gidip babalarının kollarını tutan, bacaklarına dolanan ve "annemi dövme baba üheaaaa" diye ağlayan kişilerdir, ki bu anneye olan sevginin göstergesidir. ancak, her nasıl olursa, bu tipler biraz daha büyüyünce bu yaptıklarını ezikçe görürler ve aynı durum gerçekleştiği takdirde gidip içerler sıçarlar filan. kendileri evlendiklerinde ya da bir sevgili yaptıkları zaman, hayatı o kızcağız için çekilmez bir süreç haline getirirler. döverler, söverler, mallığın zirvesine tırmanırlar. yaparlar bunu salak herifler. ancak şunu hatırlamazlar/hatırlamak istemezler ki bir zamanlar onlar da bu yaptıklarını yapan şerefsiz babalarına karşı durmuşlar ve onu engellemeye çalışmışlardır. tabii ki bu insancıklar, bu yaptıklarını doğal görürler. neden mi? çünkü onların bamyası, pardon yarrakları var. iki tane de taşşakları var. ve bu uzuvlar onları kadınlardan daha üstün hale getiriyor. eh, üstün olunca da tabii sizden aşağıda olanlara emretme ve onların hayatlarını yönelendirme yetkiniz oluyor. ve karşınızda düşünebilen bir insan varsa, ve yaptıklarınızın saçmalığının farkına varmanız için uğraşıyorsa, onu hizaya(!) getirmek için döversiniz.
benim bu tiplere söyleyecek tek sözüm var, "lütfen, gidin ve kendinizi öldürün.". insanları o pis kanınızla kirletmeyin.
not : "yaratılanı sev, yaratandan ötürü" demiş ya yunus emre, olmuyor bazen, olmuyor.
