inanmak istenilendir, ama olmayandır. görülemeyendir. yaşadığımız çağda ve daha öncesinde hep kötüler kazanmışsa ve onlarda bu soyut adaletin varlığına bizi inandırmaya çalışıyorsa inanmak neden?
doğuştan varlıklı insanlar bu adaleti pek savunmaz. zira adalet onlara bir pizzacı kadar yakındır, oysa biz fakirler, adalete en muhtaç insanlar hep bu soyut kavram için çırpıır dururuz.
inanmak istenilen ama olmadığını defalarca yüzümüze çarpandır. varsa bile bundan sonra artık eksik kalsın.
cennette hurilerle sevişmek için iyi bir insan olmaya çalışmıyorum. sadece sosyal varlık olan insanın böyle olması gerektiği için iyi insan olmaya uğraşıyorum. bu yüzden adalet istiyorum ve dünyada istiyorum bunu soyut olan başka yerde değil. tüm varlığımla burada.
