her sezen şarkısında akla gelen ve kalbin hep aynı köşesinde derin sızılara neden olan yitik, güzel insan..
ölüm haberini aldığımda küçüktüm, gazeteler televizyonlar genç müzisyen diye bahsediyordu ondan. ve adının yanında daima sezen aksugeçtiği için bu kaybın hakikaten büyük olduğunu anlamam uzun sürmemişti. sonra fotoğraflarda güzel yüzünü gördüm, daha da beterleşmişti acım; ağrıya dönüşmüştü! sezen aksunun, o ölüm döşeğindeyken duymadığı halde kulağına küçüğüm ü okuduğunu öğrendim.. sonra uzayın ölümüyle beraber bir daha asla toparlanamayan minik serçe yine yapacağını yapmış, sevdiği adam için "yas" şarkısını bestelemişti.
yarıda kaldı şarkılar aman
bu yaraya deva değil zaman
ateş düştüğü yeri yakar
bu düzeni bozuk dünya yalan
yaptığı müziği dinledim; piyanonun sesi hiç bu kadar acı gelmemişti daha önce! sonra doğmamış bebeğinden bahsediordu kanallar.. bu ne biçim dünya ya dedim kendi kendime! kendi adı oğluna verilmişti doğduğunda, ve en son gördüğümde babasının kopyasıydı velet. iyikide öyle olmuş!! uzay kanat, ondan, ona benzeyen en özel miras bu dünyaya!
küçükmüşsün, daha çook küçükmüşsün be güzel insan...
