1989 yılının eylül ayında polis olan babamın görevde olduğu saatte doğdum.
1990 yılında 1 yaşındayken yürümeyi öğrendim. çok hızlıyım sözlük.
1991 yılında ilk hediyem olan*tanju çolak imzalı galatasaray formasını koyu fanatik amcamdan aldım. battaniye yaptım onu sarılarak uyudum.
1992 yılında 3 yaşındayken babamın vurdumduymazlığı sebebiyle mavi kaplı nüfus cüzdanıma sahip oldum. ibne nüfus memuru 1990 doğumlu olarak geçirmiş kayıtlara.
şu an birisi yaşımı sorduğunda tereddüt yaşıyorum. bu arada nüfus memurunu buradan selamlamak isterim.
1993 yılında sütten kesildim, aynı yıl içinde kendi kendime tuvalete gitmeyi öğrendim.
1994 yılında şöyle bir mallık yapmıştım: araba giderken babamın arkasına oturmuştum. koltuğu tırmanarak babam hızla giderken babamın gözlerini kapatarak bil bakalım ben kimim demiştim. az daha kaza yapıyorduk.
1995 yılında fazla bir şey olmadı.
1996 yılına yaşıtlarım okula gidiyorken ben onların okuldan gelmesini bekledim.
1997 yılında okula başladım. okula tek başıma gittim ve bütün birinci sınıflar ağlarken ben ağlamadım. elbette 1 yaş büyük olmamım etkisi vardır. bu arada nufus görevlisine ilk kez teşekkür ettim.
1998 yılında yine babamın vurdumduymazlığı nedeniyle ancak sünnet olabildim. sünnet eden doktor hangi takımlı olduğumu sordu ben de galatasaraylıyım deyince yandın o zaman dedi. fenerbahçeliymiş. kökünden kesecek sanmıştım.
1999 yılında beş kez öğretmen değişikliği geçirdim. sonra en çok sevdiğim öğretmen olan hatice öğretmenimle ilkokulu bitirip ortaokula geçtim.
2000 yılında 11 yaşındayken okulun beden hocası orhan dede tarafından okul takımına seçildim. kendisi şekersporun da antrenörüydü.
bu yıl galatasarayın uefa şampiyonu olduğu maçı ağlayarak izledim.
2001 yılında etimesgut şekersporda oynadım. ertesi yıl babam derslerimi engelliyor diye gitmeme izin vermedi.
2002 yılında dünya kupası maçlarını izleyebilmek için okula gitmeyip hasta numarası yaptım.
2003 yılında dershaneden motorola markalı bir cep telefonu kazandım. hala kullanıyorum onu dur yanlış oldu hala saklıyorum o telefonu.
2004 yılında 8. sınıfta özel bir okulu burslu kazandım. dinci bir okuldu maklubeyi ilk burada yedim.
2005 yılımda öğretmenler derece beklerken lgs sınavından 40 dakika erken çıkmamla birlikte sınav sonucum bana göre oldukça düşük geldi.
2006 yılında solcu bir özel okulu burslu kazanmış oldum.
2007 yılında okula ancak alaşabildim. iyi arkadaşlarım oldu ama çoğu çıkarcıydı.örnek olarak kendi yaptığı bir soruyu başkası öğrenmesin diye ona anlatmayan tipler vardı.
2008 yılında össye az kalmıştı. çok çalışmadım ama ankara dışında bir tıp kazandım.
2009 yılında hayatımı değiştiren biri ile tanıştım.
2010 yılında ayrıldım onunla ben istemedim bilmiyorum ani oldu ama hala boşluğunu kalbimde hissediyorum.
2011 yılında bitmeyen üniversitenin verdiği hoşnutsuzluk ve başkasını sevememe gibi sıkıntılar yaşıyorum. artık yeni bir idealim var. okul bitirip parayı kırdığımda kendimi dağlara adayacağım. yalnız adam olup dağcılık yapacağım.
2012- sıklaşan stajların altında ezileceğim..
2013- halı saha maçlarına devam edeceğim.
2014- sözlükte hala yazar olacak mıyım bilmemekteyim.
2015- annemin ve babamın evlen diye baskı yapmalarına aldırmayacağım.
2016- hala evlenmeyip işime devam edeceğim.
2017- yeteri kadar para kazanırsam ufak bir klinik açacağım.
2018- klinik olacak poliklinik.
2019- daha fazla parayı kazanırsam hayalim olan dağcılığa başlayacağım.
2020- dağcı olup kanada ya yerleşeceğim. bu sırada polikliniği yakın bir arkadaşıma emenet edeceğim.
2021- ormanlar arasına şirin bir ev alacağım dağlara gideceğim.
2022- kardeşimin düğünü nedeniyle istanbul a geri geleceğim.
2023- amca olacağım, bu duyguyu gerçekten merak ediyorum. yeğenimi galatasaraylı yapacağım, bana amcam tarafından verilen tanju çolak imzalı formamı ona hediye edeceğim.
2024- evimde bir aslan yavrusu besleyeceğim. ister günde 5 kg et gitsin. yapacağım bunu.
2025- aslan yavrusunu beslemeye devam edeceğim. büyümesin diye dua edeceğim.
2026- nihayet büyüdüğünde gözlerimde yaş olsa da onu doğal yaşam alanına bırakacağım.
2027- bu yılın yaz aylarında safariye gitmeyi düşünüyorum. gidersem bir de belgesel filmi çekeceğim.
2028- çekeceğim belgesel filmi ödül alacak ve ödül törenine gitmeyeceğim.
2029- belgesel çekmeye devam edeceğim. aslanlar, kaplanlar, timsahlar seviyorum hayvanları.
2030- yeniden amca olma duygusunu yaşayacağım. onu da galatasaraylı yapacağım.
2033- metro 2033 adlı romanı tekrar okuyacağım. o zaman teknoloji gelişir de her hapishaneye bir bilgisaray düşerse metro 2033 ün bilgisayar oyununu da oynacağım.
2034- hapiste tuttuğum günlüğü bir kitap olarak basacağım.
2035- çıkarttığım kitap nobel edebiyat ödülü alacak ve hapishaneden bir kereye mahsus beni çıkartacaklar ama ben ödülü almaya gitmeyeceğim.
2036- hapishaneden çıkan af sayesinde beraat edeceğim.
2037- uludağ sözlükte yeniden yazacağım.
2038- yazdıklarımı bir kitapta toplayacağım.
2040- tam olarak 50 yaşıma basmış olacağım. yarım asır devireceğim.
2041- senesinin eylül ayında bir arabanın çarpması sonucu öleceğim. inanmazsın belki ama rüyamda yaşlanmış bir halde iken evden çıkar çıkmaz araba çarpmıştı. çok etkilenmiştim. araba çarpması ile öleceğim çünkü arabanın gelip gelmediğini sesine göre anlıyorum. lan kafasız önce sağına sonra soluna tekrar sağına bak diye öğretmediler mi sana diyorsanız haklısınız. ama alışkanlık işte. yarasalar gibi sese göre hareket ediyorum. bu yüzden ölümüm sessiz bir arabanın altında ezilerek olacak.
