3.
-
Çok yalnızdı bir kadın için orası,
Ve cok vahşiydi,
Ve sadece ikisiydi yapayalnız,
Ve çocuksuz,
Evde az iş vardı,
Boş zamanı çoktu,
Ve adamın peşinden giderdi nerde sürdüyse sabanı,
Veya nerde kestiyse ağacı.
Bir kütükte oturup dinlenir ve havaya savururdu
Taze talaşları,
Yalnızca kendine söylediği bir şarkı
Dudaklarındaydı.
Ve bir keresinde dal kırmaya gittiğinde
Kara kızılağaçtan.
O kadar geride kaldı ki duymadı
Adam çağırdığı zaman-
Ve cevaplamadı-konuşmadı-
Veya geri dönmedi.
Dikildi orada, ve sonra koştu ve saklandı
Eğrelti otlarının arasında.
Adam hiçbirzaman bulamadı onu, baktıysa da
Heryere,
Ve annesinin evinde sordu
Oradamıydı?
Tıpkı böyle ani ve çabuk ve fazla bir yük olmadan
Bağlar kırıldı,
Ve öğrendi adam varlığını
Mezardan başka kesinliklerin.
*
