bu soruyu defalarca oturup düşündüm. aslında harika bir soru. hayatı öylesine boş yaşıyoruz ki sanki hiç bitmeyecek gibi. başkaları hastalanabilir ama biz asla, başkaları ölebilir ama biz asla. ölümün bazen çok yakınımızda olduğunu fark ederiz ama tehlike geçtikten sonra hemen unuturuz. sanırız ki elimizde bitmek tükenmek bilmeyecek kadar çok zaman dilimi var. nasıl olsa isteklerimizi yapacak zamanımız olacaktır. oysaki o bitişin ne zaman olacağını hiç birimiz bilemeyiz. belki yarın, belki bu gece. Ama yarın öleceğiz diye kendimizi bırakmak için değil aksine çok fazla hayata sarılmak için yazıyorum bunları. planlarımızı hiç ölmeyecekmişiz gibi yapıp ama hiç vaktimiz yok gibi de acele etmeliyiz. düşünün bir kere 6 aylık ömrünüzün kaldığını, ne yaparsınız? bu dünyadan gitmeden önce neler yapmak isterdiniz? peki onları neden yapmıyorsunuz?
