ilkokuldaki sıra arkadaşım, sabır taşı beni sonunda çatlatmıştı. o zamanlar çok geriliyordum çünkü sıra arkadaşım devamlı osuruyodu ve benden başka kimse duymuyordu. yine bikaç dönem sıra düzeninde beraber oturduk, oturduk, oturduk sonunda yine bi düzenleme gününde herkes tahtaya çıktı, umarım bu sefer aynı sırada oturmayız diye dua ederken hoca demez mi siz ikiniz buraya oturun diye. işte o zaman sinirimden ağlamaya başlayıp , ben bu çocukla oturmam, yeter artık sürekli osuruyo diyivermiştim. sıra arkadaşım pek bi gevşekti, bişey demedi ve bi daha hiç yanyana oturmadık. böyle kıçını tutamayan bi sıra arkadaşına sahip olmuş tek kişi benimdir. işte sıra arkadaşı bazen rahatsız edicidir.
