kreşe giderken binanın içinde farklı ayakkabılar giyerdik. içeri ayakkabısıyla dışarı ayakkabısı farklıydı. benimde içeride giydiğim ayakkabım yırtılmıştı azıcık. bir müddet o şekilde giymek zorunda kaldım. ama paramız olmadığından değildi yani. annem çok yoğun çalıştığı için o aralar çarşıya çıkmaya fırsat bulamamıştık sadece. o gün herkes bana ayakkabıların yırtık olduğu için gülmüştü ibnetorlar. bende ağlamıştım bir köşeye pısıp. olayı anlatınca annemle ertesi gün yeni ayakkabı almaya gittik. hemde ışıklı mışıklı. hepsi göt oldu. (bkz: bu da böyle bir anımdır)
